takie male niewiadomo co.... ehh... dUl......

Już tutaj troche nie pisalam. No coz ... brak czasu. Ehh... ‘O dluga szkola, nauka niewesola’ jak to kiedys spiewal Kazik.

Powoli dochodze do wniosku, ze ja jestem jakas polamana... chodzi mi o to, ze bez przerwy mnie cos boli. Gdzies ze dwa dni temu rozwalilam robie ramie. Nie wiem w jaki sposób, ale boli piekielnie. Kolejna czarna dziura w mojej pamieci. A na brak sklerozy to ja nie narzekam. Bez przerwy o czym zapominam. Nawet już ograniczylam spozycie cukru i nawet to nic nie dalo. Chyba jestem skazana na moje zapominalstwo już do mojej osranej smierci.

Tak sobie siedze i marudze... ale wlasciwie to powinnam być z siebie zadowolona. Jak to zwykle w niedziele chodzili po domach jehowi i oczywiście ‘chcieli rozmawiac’. Już zaczyna mi brakowac sposobow żeby ich jakos odstraszyc. Już chyba drugi raz z nimi gadalam. Ehhh lagodnieje na stare lata :-) Trzeba im przyznac, ze sa wytrwali. Ja już im kiedys powiedzialam, ze gazetkami które daja to palimy w piecu (oczywiście nie pomoglo, ale przynajmniej czas jakis nie przychodzili), pozniej postanowilam, ze będę po prostu chamska (tez nic nie dalo) no i nastepnym razem wyslalam mojego brata żeby im otworzyl, oczywiście był w samych slipach, a tak się zlozylo ze przyszly dwie kobiety :-) Kurcze! Nie skorzystaly z zaproszenia na kawe... a braciszek był taki mily...

Hmm... przyszla do mnie kumpela. Pozniej dokoncze.