podziekowania

W piątek miałam... ciężkie chwile, dlatego też chciałam podziękować Damianowi, za to że mi pomógł w tak niedogodnej sytuacji. Nawet sobie nikt nie wyobraża jakie ja mam wyrzuty sumienia... no właściwie tak to można nazwać. Sama jestem na siebie zła, bo jak tak można!!! Czuje się wrednie i nie mogę nic zrobić żeby to zmienić.

Jeszcze jakby tego było mało to na polski mieliśmy przygotować jakieś jebane przedstawienie teatralne. Siedziałysmy nad tym całą sobotę i w końcu z poważnego przedstawienia wyszedł nam kabaret. Mi oczywiście przypadła w roli taka zdzira i lafirynda. Nie wiem czemu, ale najczęściej mnie w takich rolach obsadzają... Może to na podstawie mojego charakteru :-) no podła jestem - co tu ukrywać....................................................... może kiedyś wrócę do normy :-) ............................ koga ja oszukuję. I tak zawsze będę nienormalna i nic tego już nie zmieni. A z resztą kto z was jest normalny niech pierwszy rzuci kamień :-) Aha wczoraj jedna taka dziewczya starsza ode mnie powiedziała mi, że jestem śmieszna. Ta moja śmieszność ma niby polegać na tym, że uznałam jeden teledysk za beznadziejny, bo za dużo w nim było krwi (a ja nie mogę strawić takich widoków). Już wolę klipy Vader’a, w którym przez cały czas jego trwania jeździ sobie jakiś czołg. Kolejnym powodem mojej śmieszności jest to, że nie przyjmuję z muzyką wszelkich objawów subkultury, która za nią podąża. Chyba chodziło jej o to, że jak słucham muzykę metalową to powinnam zaraz być satanistką i czarne msze odprawiać... no dobra może i jestem śmieszna, a czasami może nawet żałosna... ale kto z nas nie jest?! Wszyscy jesteśmy żałośni, bo żyjemy na tym świecie. Wszyscy ulegamy kłamstwu, jesteśmy oszukiwani, albo sami okłamujemy. Zastanawiam się co jest gorsze.